Matarboð.

Ja hérna hér, segi ég nú bara.
Það er eitt mál sem ég verð bara að skrifa um.
Við María dóttir mín tókum þá ákvörðun að halda smá matarboð í kvöld. Við buðum ekkert mörgum, bara tveimur nágrannakonum okkar. Allavega, þá hef ég bara aldrei vitað annað eins, sumir kunna sig bara ekki. Í fyrsta lagi þá var önnur þeirra byrjuð að borða áður en maturinn var tilbúinn(gerði ítalskar kjötbollur), sú sama fór svo með puttana ofan í vatnsglas dóttur minnar til þess að sækja sér klaka(eins og hún hefði ekki bara getað beðið um fleiri klaka í sitt glas), í þriðja lagi þegar ég svo bar fram eftirréttinn neitaði önnur(alltaf sama manneskjan) að borða það sem ég hafði sett í skál sérstaklega fyrir hana en vildi endilega borða okkar. Í fjórða lagi þá var hún alltaf eitthvað að gera lítið úr mér(gestgjafanum) með því að grípa fram í þegar ég var að reyna að halda upp einhverjum samræðum. Þetta er ekki búið! Þegar svo fer að líða á kvöldið fer önnur þeirra eitthvað að fækka fötum, og ég veit ekki fyrr en hún er komin úr öllu(þetta er satt) og er bara eitthvað að ganga um heimilið mitt eins og ekkert sé eðlilegra. Hvað get ég sagt ég fékk nóg, ég reyndi að benda allsbera gesti mínum kurteisislega á það að þetta væri ekki alveg málið, en hún þóttist ekki heyra í mér. Eftir vandræðilegt kvöld fóru þær svo heim.
Ég meina, finnst ykkur skrítið að mér hafi liðið eins kjána?